Χωριανόπουλος Άγγελος
Aπό τις αρχές του 21ου αιώνα η επιρροή των εξοπλισμών στις διπλωματικές και πολιτικές σχέσεις μεταξύ των κρατών έχει λάβει κύριο και πρωταγωνιστικό χαρακτήρα εντός του Διεθνούς Συστήματος (στο σύνολό του). Οι πολιτικές/οικονομικές θεωρίες του νεό-φιλελευθερισμού, του σοσιαλισμού αλλά και η ακατανόητη και ανθρωπολογικά επικίνδυνη δυτική ανάγνωση του νεομαρξισμού κοχλάζουν εδώ και δεκαετίες στα Ελληνικά πανεπιστήμια αλλά και εντός ενός μεγάλου μέρους του πολιτικού συστήματος της χώρας.
Έχοντας ξοδέψει αμέτρητες ώρες σπουδάζοντας τις παραπάνω πολιτικό-οικονομικές θεωρίες είμαστε στην πλέον κατάλληλη θέση να εκφράσουμε πως η επιρροή/βαρύτητα των τεχνολογιών πρόσδοσης ”Σκληρής Ισχύος” (εξοπλισμών) σε ένα κράτος απουσιάζουν πλήρως (σε βαθμό 95%) από την τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας μας. Καθιστούν έτσι ένα τεράστιο μέρος των Ελλήνων Φοιτητών (δη εργατικού δυναμικού) ανήμπορο να κατανοήσει σε βάθος την επίδραση αλλά και τον αλγόριθμο συμπεριφοράς των Μεγάλων Δυνάμεων εντός ενός χαοτικού και συνεχώς μεταβαλλόμενου Διεθνούς Συστήματος όπου η Σκληρή Ισχύς αποτελεί κινητήρια δύναμη των μεταβολών αυτών.
Δυτική Διαστημική Βιομηχανική Αρχιτεκτονική
Οι Ηνωμένες Πολιτείες σε σειρά αναλύσεων του Πενταγώνου και λοιπών Think Tank παρουσιάζουν το πεδίο του διαστήματος ως ”μελλοντικός χώρος κυριαρχίας των ΗΠΑ” σε αντίθεση με χώρους όπως ο κυβερνοχώρος και η θάλασσα, όπου έχουν αντιληφθεί πλέον πως ο όρος της κυριαρχίας δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Στην αντίληψη αυτή βασίζεται και η ”Μονάδα Διαστημικού Πολέμου” που δημιούργησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες επί προεδρίας Trump, η οποία όπως φαίνεται θα συνεργαστεί και με ιδιωτικές εταιρείες που ασχολούνται με το αντικείμενο των C4ISR, ISTAR, C6ISR συστημάτων αλλά και διαστημικών δομών.
Ένα τέτοιο πρόγραμμα αποτελεί το Starlink του Elon Musk, σύμφωνα με το οποίο η εταιρεία Space-X πήρε άδεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Διαστήματος για εκτόξευση σχεδόν 1.200 δορυφόρων πάσης φύσεως, ενώ παράλληλα ο κολοσσός της NASA λαμβάνει άδεια εκτόξευσης περίπου 20 δορυφόρων ετησίως στην καλύτερη των περιπτώσεων. Το πρόγραμμα αυτό θα αναλάβει τον ”καθαρισμό” του διαστήματος από παλαιούς δορυφόρους και τα υποπροϊόντα τους και θα προσδώσει τεράστια συνεισφορά στην ανάπτυξη των ταχυτήτων του internet (καθώς η Κίνα έχει ξεπεράσει τις ΗΠΑ σε αυτόν τομέα μέσω ανάπτυξης 5G και πειραματικού δορυφόρου 6G).
Είναι πλέον επίσημο πως σε συνεργασία με το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ η Stralink θα αναπτύξει μέσω των δορυφορικών δικτύων ένα ενιαίο δικτυοκεντρικό σύστημα παγκόσμιας παρακολούθησης (TRACKER) που θα δώσει έμφαση τόσο στην βελτιστοποίηση των συστημάτων παγκόσμιας πλοήγησης (τύπου GPS), όσο και στην έγκαιρη ανίχνευση εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων, στην στοχοποίηση Κινεζικών Κατευθυνόμενων Πυραύλων της γενιάς Dong Feng και γενικότερα στην αριστοποίηση των δικτυοκεντρικών επιχειρησιακών δομών του Αμερικανικού Στρατεύματος.
Το γεγονός ότι οι Κινεζικοί και Ρωσικοί πύραυλοι (τύπου DF και Avangard) δεν ακολουθούν προδιαγεγραμμένες βαλλιστικές τροχιές και έχουν την δυνατότητα διεξαγωγής βίαιων ελιγμών σε όλα τα στάδια της πτήσης τους, θεωρείται ότι διαμορφώνει βλήματα που είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν και πολύ περισσότερο να αναχαιτιστούν από τα σημερινά αντιπυραυλικά συστήματα των ΗΠΑ συμπεριλαμβανομένου και του Aegis. Να επισημάνουμε ότι οι hypersonic πύραυλοι απειλούν τόσο το έδαφος των ΗΠΑ, όσο και κρίσιμης σημασίας απομακρυσμένα Κέντρα C2, logistics και C4ISR, όπως είναι ναυτικές βάσεις των ΗΠΑ σε Ταϊβάν και Ειρηνικό.
Σύμφωνα με τον Καθηγητή της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων Κωνσταντίνο Γρίβα, για την αντιμετώπιση των hypersonic όπλων και γενικότερα των πυραυλικών δομών Ρωσίας και Κίνας, οι ΗΠΑ προωθούν μια νέα “διώροφη” αεροδιαστημική αρχιτεκτονική, όπου ο ανωτέρω όροφος θα περιλαμβάνει χιλιάδες ”αναλώσιμους” δορυφόρους τηλεπισκόπισης οι οποίοι θα κινούνται σε χαμηλές περιγήινες τροχιές (LEO), ενώ ο κάτωθεν όροφος θα αποτελείται από πολλαπλούς “θόλους” επιτήρησης, και ιχνηλάτησης σκορπισμένους ανά τον κόσμο, αποτελούμενους από ρομποτικά αεροχήματα και αερόπλοια μεγάλου υψομέτρου. Θα είναι ικανά να φθάνουν ακόμη και στα όρια του “εγγύς διαστήματος” (near space) όπου θα ίπτανται για διάστημα ετών.
Ορισμένα εκ των προαναφερθέντων οχημάτων αναφέρονται και ως “ψευδοδορυφόροι” (‘pseudosatellites’) έχοντας ως στόχο την προσφορά δεδομένων στοχοποίησης εναντίον εχθρικών hypersonic βλημάτων και λοιπών απειλών. Σε πιο εξελιγμένες μορφές παρόμοια αεροχήματα θα είναι εφοδιασμένα με ενεργειακά όπλα, όπως λέιζερ υψηλής ισχύος (HEL), έτσι ώστε να καταστρέφουν/αδρανοποιούν τους hypersonic πυραύλους.
Είναι ήδη γνωστό πως μέσω στρατιωτικών δορυφόρων χώρες όπως η Κίνα, η Ρωσία, οι ΗΠΑ (ίσως και η Ινδία) είναι ικανές να προσβάλλουν εχθρικούς στόχους στην γη αλλά και να παρέμβουν στα συστήματα πλοήγησης των κατευθυνόμενων πυραύλων, να αλλάξουν την τροχιά τους, ακόμα και να τους απενεργοποιήσουν μέσω παρεμβολών στα ηλεκτρομαγνητικά συστήματα. Το διάστημα πλέον γίνεται το πεδίο όπου δραστηριοποιούνται τα ”Αυτιά και τα Μάτια” των στρατευμάτων και όπως προκύπτει από τα προαναφερθέντα, οι πρώτες δομές που θα εμπλακούν σε διενέξεις μεταξύ υπερδυνάμεων είναι οι διαστημικές.
Composante Spatiale Optique
Το Γαλλικό Δίκτυο Δορυφόρων CSO (Composante Spatiale Optique) υψηλής ανάλυσης χρησιμοποιείται για οπτική/διαστημική αναγνώριση απειλών και έχει αντικαταστήσει τους σημερινούς στρατιωτικούς δορυφόρους παρατήρησης του προγράμμαος Helios 2. Η CNES, η Γαλλική Διαστημική Υπηρεσία, ενημέρωσε την Astrium ότι η DGA, (η γαλλική υπηρεσία προμηθειών όπλων), ανέθεσε στην εταιρεία σύμβαση ύψους 795 εκατ. ευρώ για δύο δορυφόρους για το πρόγραμμα CSO. Ως κύριος ανάδοχος του προγράμματος δορυφόρων CSO, η Astrium παρέχει την πλατφόρμα και τα ηλεκτρονικά συστήματα, ενώ θα είναι επίσης υπεύθυνη για τις εργασίες ολοκλήρωσης, τις δοκιμές και την παράδοση των δορυφόρων στην CNES. Η Thales Alenia Space θα παράσχει στην Astrium οπτικά όργανα υψηλής ανάλυσης για επιτήρηση εδαφών.
Ο δορυφόρος CSO 1 παρέχει εικόνες πολύ υψηλής ανάλυσης – συγκρίσιμες με τους δορυφόρους Helios 2, με επίγεια ανάλυση περίπου 35 εκατοστών από τροχιά 800 χιλιομέτρων.
Ο δορυφόρος CSO 2 βρίσκεται σε χαμηλότερη τροχιά 480 km για να παρέχει εικόνες υψηλής ανάλυσης με επίγεια ανάλυση περίπου 20 cm.
Ο δορυφόρος CSO 3 βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο επιχειρήσεων, λειτουργώντας συνεργατικά με τον CSO 1.
Σημειώνεται πως η ποσότητα των 280 φωτογραφιών ανά ημέρα είναι σχετικά μικρή δεδομένων των παγκόσμιων προτύπων που επικρατούν τόσο στον εμπορικό όσο και στον στρατιωτικό τομέα. Μέσω πρόσβασης σε εμπορικά διαθέσιμα (επί πληρωμή) δίκτυο δορυφόρων μπορούν να ληφθούν άνω των 600 φωτογραφιών υψηλής ανάλυσης ετησίως. Αντίστοιχα δίκτυα χρησιμοποιούσαν οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Συμπέρασμα
Είναι αναγκαίο να αντιληφθούμε πως τα δορυφορικά δίκτυα μάχης αποτελούν μία αναγκαία προσθήκη ως προς αξιοποίηση από τον Ελληνικό Στρατό. Νευραλγικής σημασίας είναι η δημιουργία δεσμών δεδομένων μεταξύ όλων των συστημάτων της ΠΑ, του ΠΝ και του ΕΣ με σκοπό να ανταλλάσσουν δεδομένα μάχης μέσω του δορυφορικού δικτύου αυτού έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα ενιαίο πλέγμα προβολής ισχύος στην ελληνοτουρκικό σύμπλεγμα επιχειρήσεων. Ο ρόλος του διαστήματος πλέον δεν είναι μόνο η λήψη φωτογραφιών από τα πεδία επιχειρήσεων, αλλά και η δημιουργία των απαραίτητων συνθηκών σε επίπεδο επικοινωνίας έτσι ώστε όλα τα κλιμάκια/μονάδες ενός στρατεύματος να λειτουργούν συντονισμένα ανταλλάσσοντας πληροφορίες σε ζωντανό χρόνο.
Η στήριξη των επιχειρήσεων σε ένα δορυφορικό δίκτυο το οποίο διαθέτει μoνάχα τρεις δορυφόρους δημιουργεί μεγάλες ανησυχίες αναφορικά με την καταστολή δράσης των δορυφόρων αυτών από εχθρικές κυβερνοεπιθέσεις. Όπως είδαμε αναλυτικότερα και παραπάνω οι διεθνείς τάσεις υποδεικνύουν ότι πρέπει να γίνεται χρήση πολυάριθμων δορυφορικών δικτύων μάχης έτσι ώστε να υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ανθεκτικότητα έναντι εχθρικών κυβερνοεπιχειρήσεων, όπλων ηλεκτρομαγνητικού παλμού και αποδοτικότερη σύνθεση και καταγραφή διαφορετικών εικόνων από διαφορετικές οπτικές γωνίες έτσι ώστε να υπάρχει αποτελεσματικότερη αξιολόγηση των δεδομένων.
