Άρθρο του tt128
Δυόμιση χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, τα FPV έχουν εξελιχθεί σε ευρείας χρήσης κατευθυνόμενο όπλο με μεγάλη αποτελεσματικότητα σε σχέση με το κόστος τους. Τα FPV (first person view) είναι κυρίως μικρά τετρακόπτερα που σχεδιάστηκαν για να δίνουν στους χομπίστες την εμπειρία της πτήσης μέσα από την εικόνα που προβάλουν στα goggles λήψης από την μικρή αναλογική κάμερα που φέρουν στο ρύγχος τους. Κάποιος στην αρχή του πολέμου σκέφτηκε ότι μπορεί να μπει ένα πολεμικό φορτίο πάνω στα FPV και να το κατευθύνει ο χειριστής στον αντίπαλο στόχο και έτσι ξεκίνησε το δραματικό αυτό trend.
Η χρησιμοποίηση τους δεν ήταν χωρίς προβλήματα, τα fpv απαιτούν μεγάλη εμπειρία στον χειρισμό και η προσθήκη φορτίου μείωσε τον χρόνο πτήσης στην τάξη των 5 λεπτών. Έπρεπε λοιπόν να αναπτυχθούν τακτικές. Η συνήθης μέθοδος είναι να υπάρχει συνεργασία με αναγνωριστική ομάδα που θα προσδιορίσει την θέση του στόχου και θα κατευθύνει με επιτυχία σε αυτή το πλήρωμα του fpv. Τα DJI Mavic 3 και ανάλογα drone παίζουν καθοριστικό ρόλο σε αυτό το σημείο γιατί αυτά έχουν τον απαραίτητο χρόνο πτήσης και την κάμερα μεγάλης ανάλυσης και ζουμ για να εντοπίσουν τον στόχο.
Μετά το FPV απογειώνεται και πάει συστημένο στο σημείο. Η αρχικά περιστασιακή χρήση τον πρώτο καιρό, μετά τις επιτυχίες άρχισε να τραβάει την προσοχή σε πιο οργανωμένες προσπάθειες. Ένα όπλο που στοιχίζει κατά μέσο όρο γύρω στα 350$ έστω και με μικρά ποσοστά επιτυχίας της τάξης του 15% κατάφερνε να αχρηστεύει προσωπικό και εξοπλισμό αξίας εκατομμυρίων. Δημιουργήθηκαν μεγάλες εθελοντικές ομάδες που αντιμετώπισαν επαγγελματικά το αντικείμενο όπως η Ρωσική Sudoplatov και η Ουκρανική Wild Hornets οι οποίες παρείχαν τον απαραίτητο εξοπλισμό και εκπαίδευση για αποτελεσματικότερη χρήση. Η υποστήριξη ήταν καθετοποιημένη, από την αρχική εκπαίδευση του άπειρου χειριστή με simulators όπως το “FPV Freerider”, εκπαίδευση 2-3 εβδομάδων για τακτικές επιβίωσης στο πεδίο, εκπαίδευση τεχνιτών για την συναρμολόγηση των εξαρτημάτων και παραγωγή fpv, σχεδιασμός και παραγωγή εξειδικευμένου εξοπλισμού όπως κεραίες, ενισχυτές, αναμεταδότες, επεκτάσεις καλωδίων για δουλειά μέσα από προστατευμένο χώρο κτλ.
Ταυτόχρονα οι απώλειες από FPV άρχισαν να προβληματίζουν και έπρεπε να αναπτυχθούν αντίμετρα. Έκαναν την εμφάνιση τους συσκευές προειδοποίησης όπως το Ρωσικό Bulat το οποίο όταν η λαμβανόμενη ισχύ σε ορισμένες μπάντες συχνοτήτων που χρησιμοποιούν τα fpv για να μεταδώσουν πίσω την εικόνα ξεπερνάει ένα κατώφλι προειδοποιούν ότι κάποιο FPV πετάει κοντά σου και πρέπει να καλυφθείς. Επίσης εισήχθησαν σε μεγάλες ποσότητες jammers από την Κίνα οι οποίοι είναι συσκευές που εκπέμπουν ισχυρό θόρυβο στις συχνότητες λήψης των σημάτων τηλεκατεύθυνσης από τα fpv με την ελπίδα να χάσουν αυτά το σήμα και να πέσουν.
Οι jammers αυτοί τυπικά δημιουργούν έναν θόλο ακτίνας 50 μέτρων γύρω από τον στόχο και συχνά τον προστατεύουν καθώς τα fpv ακυβέρνητα αστοχούν. Σε αυτό το κομμάτι υπάρχει μια κούρσα ανταγωνισμού μεταξύ μέτρων και αντιμέτρων. Οι πομποδέκτες των FPV επιτρέπουν τον εύκολο επαναπρογραμματισμό των συχνοτήτων λειτουργίας τους. Ως αποτέλεσμα οι jammers που έχουν ήδη αγοραστεί δεν καλύπτουν πλέον την απειλή και ανεβαίνει το κόστος και η πρακτική δυσκολία να καλύπτεις μεγάλο μέρος του φάσματος εκπέμποντας σημαντική ισχύ ώστε να προστατευτείς. Οι δύο πιο πρόσφατες εξελίξεις που αυξάνουν την φονικότατα στα FPV είναι η χρήση θερμικών καμερών και η χρήση optical tracking.
Συγκεκριμένα άρχισαν να εμφανίζονται από την Κίνα FPV θερμικές κάμερες με κόστος 300 – 1000$ οι οποίες δίνουν πλήρη δυνατότητα νυχτερινής πτήσης στους χρήστες FPV και εξαφανίζουν το πλεονέκτημα που είχε ο αντίπαλος να εκμεταλλευτεί την νύχτα για την μετακίνηση του. Επίσης άρχισαν να εμφανίζονται υλοποιήσεις που το FPV κλειδώνει αυτόνομα οπτικά τα τελευταία 200 – 300 μέτρα προς τον στόχο με την χρήση ενός onboard μικρού υπολογιστή όπως το Orange Pi που τρέχει το software OpenCV με εκπαιδευμένο νευρωνικό δίκτυο. Σε μεγάλο μέρος με αυτή την εξέλιξη τα jammer καθίστανται τελείως αναποτελεσματικά αλλά λόγω κόστους δεν έχει υιοθετηθεί σε ευρεία κλίμακα. Τι επιφυλάσσει το μέλλον;
Τα FPV ήρθαν για να μείνουν, η αντιμετώπιση τους θα είναι πολυδάπανη και οι ικανότητες μαζικής παραγωγής στην Κίνα της δίνει ένα πλεονέκτημα στις ποσότητες και στην αυτόνομη καθοδήγηση που θα έχουν σύντομα παρόμοια οπλικά συστήματα. Η πιο λογική δράση είναι να επενδύσουν όλοι στο συγκεκριμένο οπλικό σύστημα και όχι να περιοριστούν σε επενδύσεις μόνο στην αντιμετώπιση του σνομπάροντας την σημασία του.
